ยิ่งโตยิ่งรู้สึกว่า บางเรื่องอยู่เงียบๆ จะดีกว่า พูดไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้น จะแย่ลงด้วยซ้ำในบางทีและ
ในบางเรื่องให้ทำเป็นนิ่งๆ เฉยๆ บ้างอย่าโวยวาย แสดงความรู้สึก อะไรออกไปมากมาย
เพราะมันไม่เป็นผลดีต่อตัวเอง ดีใจก็ให้พอดี เสียใจก็ให้พอดี โมโหให้น้อยมีความสุขให้มาก
ยิ่งโตยิ่งต้องใช้สติมากขึ้น พิจารณาทุกเรื่องให้ดี ก่อนพูด ก่อนคิด ก่อนตัดสินใจอะไรลงไป เพราะไม่ใช่ทุกคนรักหรือชื่นชมในตัวเรา
ถ้าเราเผลอทำตัวไม่ถูกไม่ควรไปคนรอเหยียบก็อาจจะเยอะกว่าที่คิดไว้ก็ได้โลกไม่ได้เลวร้ายหรอก
แต่ก็ไม่สวยงามมากขนาดนั้นทำตัวเองให้เหมือนอากาศ แม้ไม่มีใครพูดถึงแต่ทุกคนก็ใช้หายใจ
อย่าทำตัวให้เหมือนพายุ แม้ทุกคนพูดถึงแต่ไม่มีใครอยากเจอทำให้ตัวเองมีค่าแบบอากาศ
นิ่งเฉยสัมผัสไม่ได้ แต่ทุกคนขาดไม่ได้ การสร้างความดี สะสมบารมีนั้นจึงสำคัญ ทำเท่าที่มีโอกาศได้ทำความดี
เมื่อทำแล้วต่อให้ไม่มีใครเห็น อย่างน้อยก็ตัวเราเองที่เห็น คนทำดี เดินไปไหน ไม่ต้องคอยมาระวังหลัง
เพราะไม่มีศัตรูคู่แค้น ความดีที่เราทำนั้นก็เปรียบดังอากาศ อาจมองไม่เห็น แต่รู้สึกได้พายุนั้นก็เปรียบดังความโกรธ
ที่กระทบใจ ในวันที่เราโกรธนั้น ก็เหมือน เราเอาผ้าปิดตาแล้วทำตามอารมณ์เราจะไม่เห็นเลยว่าเราทำ
หรือพูดอะไรไปบ้างแต่คนรอบข้างเรา เขาจะมองเห็นได้อย่างชัดเจน ดังนั้นความโกรธ
จึงเป็นพิษต่อตัวผู้โกรธเองอย่าได้เอาความโกรธเพียงชั่วคราวไปแลกเปลี่ยนกับความรู้สึกดีๆ ที่เขามีให้
เพราะต่อให้คนดีแค่ไหน เขาก็มีขีดจำกัด ของเขาเหมือนกันถ้าโกรธบ่อยจนควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ระวังจะเสียคนดีๆรอบตัวไปโดยไม่รู้ตัว
ขอขอบคุณข้อมูล เดกวัด dekwat999
