จงทำทุกวันให้เป็นเหมือนวันสุดท้ายของกันและกัน

 

บทความดีๆอยากให้ทุกคนได้อ่านกัน เป็นข้อคิดเตือนสติของสามีภรรยาคู่หนึ่ง ที่ไม่ได้สนใจความรู้สึก

และเวลาที่อยู่ด้วยกัน จะเหลือซักกี่วัน จงทำทุกวันให้เป็นเหมือนวันสุดท้ายของกันและกัน

ทำให้เป็นวันที่ดีที่สุด และเป็นวันที่มีความสุขที่สุด ลองอ่านดูนะคะ เช้าวันหนึ่ง.. ภรรยาบอกกับสามีว่า..“วันนี้ ฉันจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่จะไปค้างสักคืนหนึ่ง แม่ไม่ค่อยสบายคุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหมฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยสารไม่สะดวกเลย”..สามี.. ซึ่งหน้าตาบูดบึ้งมาตั้งแต่เช้า ไม่ตอบภรรย า..แต่กลับกระชากเสียงถามกลับไปว่า..“เมื่อวาน เธอซื้อเสื้อใหม่มาใช่ไหม เธอรับปากฉันแล้วนะว่าจะไม่ใช่เงินฟุ่มเฟือยค่าใช้จ่ายเยอะแยะ ทำไม..ไม่ช่วยกันประหยัด!!”

ภรรยา ..พูดออกมาเสียงเบาๆ อย่างคนรู้สึกผิดว่า“ที่แท้..คุณโกรธเรื่องนี้นี่เอง”..ภรรยา.. ก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆแล้วบอกสามีว่า.. “วันนี้ มีรถโดยสารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียว ฉันคงต้องรีบไปแล้วหละ.. คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้..”

แล้วเธอก็ออกบ้านไป โดยสามีไม่สนใจเลยเพราะยังโกรธอยู่มาก  ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไป..สามี

ได้ยินเสียงเอะอะ บนถนน..จึงออกไปดู แล้วจึงได้ยินผู้คนตะโกนกันว่าฝนที่ตกหนัก เซาะตลิ่ง จนสะพานเข้าเมืองได้ขาดลง

มีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วย..สามี..ได้ยินดังนั้น ตกใจมากกระโดดออกจากบ้านไปทันทีเมื่อไปถึงแม่น้ำ..

รถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำเหลือเพียงซากเหล็ก สัมภาระกระเป๋าต่างๆ

ของผู้โดยสารกระจัดกระจายมีการหามร่างของผู้เสียชีวิต คนแล้วคนเล่า

ขึ้นมาจากแม่น้ำ.. ชายหนุ่ม เฝ้ามองหาภรรยา .. ก็ไม่พบก็เสียใจเจียนสิ้นสติ..เฝ้าถามหน่วยกู้ภัยที่ทำงานอยู่ว่า

“เห็นภรรยาผมบ้างไหม ๆๆๆ เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ”ทุกคนส่ายหน้า… บอกว่าไม่เห็น.

เวลาผ่านไปจนเกือบเย็น.กู้ภัย หยุดการทำงาน เพราะไม่มีผู้เสียชีวิต ที่หาพบแล้วจึงบอกชายหนุ่มว่า..

“หักห้ามใจเถอะนะภรรยาคุณ คงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว”.ชายหนุ่มเดินกลับบ้าน

เหมือนคนไม่มีวิญญาณร้องไห้ไป คร่ำครวญไปตลอดทาง

ในใจของเขา เฝ้าแต่คร่ำครวญว่า “ทำไมๆๆๆ เราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ…เราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือย

เสื้อตัวเดียว มันจะราคาเท่าไหร่กัน”แต่เมื่อกลับถึงบ้าน คาดไม่ถึงว่า..ภรรยากลับนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีอาหารอยู่บนโต๊ะ..

ในมือเธอ มีเสื้อกันหนาวเก่าตัวหนึ่งซึ่งเธอกำลัง เย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่..

“คุณไปไหนมาคะ .. “.. ภรรยายังพูดไม่ทันจบสามีก็ตรงเข้าไปกอดเธอจนแน่น..“คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม ..

วันนี้ ฉันมัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้านเสียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนไปมาก เลยไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน..

อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อมก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะ ฉันนี่แย่จริงๆ ของเก่าก็ยังมี ไปซื้อของใหม่มาทำไม”.

เรื่องบางเรื่อง.. เราโกรธจนลืมไปว่า มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ “ความสุข” ของเราเลยนะ

เรื่องบางเรื่อง ไม่สำคัญเท่ากับ “ความสุข” ของคนที่เรารัก เรามีเวลาในโลกนี้ จำกัด

เวลาที่ใช้ร่วมกัน ยิ่งจำกัด อะไรที่ไม่สำคัญมากพอ ก็อย่านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลย

เเละจงคิดเสมอว่า คนเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันซักกี่วัน

ที่มา : postsod