ไม่มีใครอย ากเริ่มต้นใหม่บ่อยๆ เราต่างเรียนรู้ว่าความสัมพันธ์มีวันที่ดีและวันที่ไม่ดี ต่างต้องใช้ความอดทน
ปรับตัวเข้าหากัน แรกรัก ก็มองไม่เห็นอุปสรรคใดๆทั้งสิ้น ความสัมพันธ์ที่เคยคิดว่าร่วมกันสร้างมาอย่ างดิบดี
เมื่อมาถึงจุดหนึ่งกลับไม่มีความสุขอีกต่อไป เพราะกลายเป็นเราที่ถูกให้ความสำคัญน้อยลงทุกที
เมื่อมาถึงขั้นนี้ก็ถึงเวลานั่งทบทวนตัวเองแล้ว ว่าจะอยู่ต่อเพื่อรออีกฝ่ายหมดใจ
หรือ.. จบความสัมพันธ์ ก้าวออกไปเพื่อเพิ่มคุณค่าให้กับตัวเรา
เลิกคิดเข้าข้างตัวเอง
ไม่ใช่เรื่องผิด ที่จะมองโลกแง่บวกและคิดเข้าข้างตัวเอง แต่หากการคิดเข้าข้างตัวเองนั้นทำให้เราจมอยู่กับชีวิตที่ไม่มีคุณค่าก็ป่ ว ย
การจะสานต่อ เราอาจรู้สึกอย ากให้โอกาส อย ากให้ใครคนนั้นนึกถึงวันดีๆ
ที่เราเคยมีร่วมกัน แต่ให้ลองไต่ตรองให้ดี ว่าการให้โอกาสของเรา มันนานเกินไปแล้วหรือเปล่า ?
และดูพฤติก รรมของเขาว่าสมควรได้รับโอกาสนั้นมั้ย ?
เด็ดเดี่ยวแค่ไหน อยู่ที่ใจ
ไม่มีใครจะคิดถึงเราได้ดีเท่ากับตัวเราเองอีกแล้ว เพราะ ‘ใจ’ เป็นตัวกำหนดพฤติก ร ร มทุกอย่ าง
ดังนั้นจึงเป็นเราเองที่จะเลือกเดินออกมาจากจุดที่ไม่ได้มีความสุขอีกต่อไป หรือเลือกอยู่กับอดีตที่ไม่ได้ให้
ความสุขกับเราอีกแล้ว อย่ าปล่อยให้ความรู้สึกควบคุมชีวิต ในวันที่เจ็บจนชาขอให้มองโลกตามความเป็นจริง
คุณยังมีชีวิต มีลมหายใจ และทุกสิ่งทุกอย่ างนั้นคุณเป็นเจ้าของ ถึงเวลาแล้วที่จะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเอง
ให้ความเ จ็บ ปวดเป็นครูของเรา
เพราะมีชีวิตจึงยังเจ็บ ปวด และเพราะเจ็บ ปวดเราจึงได้เห็นความงดงามของสิ่งที่ตรงกันข้ามกันอย่ างความรัก
ลองชั่งน้ำหนักความรู้สึกดูว่าทุกวันนี้ ความเจ็บปวดอยู่ในระดับที่มากกว่าความรักความเข้าใจหรือเปล่า
หากมากเกินไปก็ถอยออกมา ไม่จำเป็นต้องโทษตัวเองและวันเวลาที่เสียไป
แต่ขอให้ขอบคุณความเ จ็ บ ป ว ด เพราะมันทำให้เราเปลี่ยนแปลงและเติบโตขึ้น
ที่มา : ไม่ด้อยโอกาศ